ਕੰਵਲਜੀਤ ਸਿੰਘ "ਚਾਨੀ"
ਗੱਲ ਸੁਣ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦਿਆ , ਪਿੱਪਲਾ ਭੇਦ ਛੁਪਾ ਕੇ ਰੱਖੀਂ|
ਕੰਨੀਂ ਤਾਂ ਤੂੰ ਸੁਣ ਚੁੱਕਾਂ, ਏ ਵੇਖ ਚੁਕਾਂ ਏ ਅੱਖੀਂ|
ਗਾਨੀਂ ਨਾਲ ਰੁਮਾਲ ਵਟਾ ਕੇ ,ਇਥੇ ਕਸਮਾਂ ਖਾਈਆਂ |
ਘੁੱਟ ਘੁੱਟ ਕੱਸੀਆਂ ਪਿਆਰ ਤਣਾਵਾਂ, ਗੂੜ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਪਾਈਆਂ|
ਪਛਾਣ ਪੁਰਾਣੀ ਕੱਢ ਕੇ ਕੋਈ ,ਵਾਹਵਾਂ ਪਾਈਆਂ ਵੱਖੀਂ|
ਕਈਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਸਿਖਰ ਦੁਪਹਿਰੇ , ਇਥੇ ਪੀਂਘਾਂ ਪਾਈਆਂ|
ਵਲ ਪਾਕੇ ਕਈ ਮੂੰਡਿਆਂ ਇਥੇ ,ਮੱਝੀਆਂ ਆਣ ਚਰਾਈਆਂ|
ਕਈਆਂ ਇਥੇ ਹਵਸ ਦੀ ਖਾਤਿਰ, ਪਿਆਰ ਵਖਾਏ ਝੱਖੀਂ|
ਗਿਣਦਾ ਰਿਹਾ ਕੋਈ ਹੋਕੇ ਗਵੇ, ਕੇਰੇ ਹੰਝੂ ਕੋਸੇ |
ਹਾਸਿਆਂ ਵੱਟੇ ਵਿੱਕ ਗਏ ਜਿੰਦੜੀਏ, ਛੱਡ ਕੇ ਪਿਛਲੇ ਰੋਸੇ|
ਮੁੜ ਨਾਂ ਜਿਹੜੇ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਆਊਂਦੇ, ਸੌਈਂ ,ਹਜ਼ਾਰੀ, ਲੱਖੀਂ|
ਬਦਲੀਆਂ ਰੁੱਤਾਂ ਟਲੀਆਂ ਉੱਮਰਾਂ, ਰਹੇ ਅਣਥਕ ਨੇ ਜੇਰੇ|
ਨਾਂ ਓਹ ਰਾਤਾਂ ਧੂੜਾਂ ਕੰਢੇ, ਨਾਂ ਰਾਤਾਂ ਦੇ ਹਨੇਰੇ |
ਜਦ ਹਾਣੀ ਨੂੰ ਹਾਣੀ ਮਿਲਦੇ, ਅੱਗ ਲੁਕਾਏ ਕੱਖੀਂ|
ਮੇਰੇ ਵਾਂਗੂੰ ਕੱਲਾ ਏ ਤੂੰ, ਝੂਰੇ ਅੱਖੀਆਂ ਭਰਕੇ |
ਤੇਰੇ ਤੈਂਨੂੰ ਜਿਊਂਦੇ ਛੱਡ ਗਏ ,ਮੇਰੇ ਛੱਡ ਗਏ ਮਰ ਕੇ |
ਪਰ ! ਤੈਨੂੰ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਵੀ “ਚਾਨੀ” ਦੇਖੇ ਸ਼ੱਕੀਂ|
ਗੱਲ ਸੁਣ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦਿਆ, ਪਿੱਪਲਾ ਭੇਦ ਛੁਪਾ ਕੇ ਰੱਖੀਂ
No comments:
Post a Comment